Siadając przed klawiaturą komputerową, bądź sięgając po kontroler konsoli i uruchamiając grę, z naszym ciałem i postrzeganiem zaczyna dziać się coś niesamowitego. Na poziomie podświadomym przedłużamy swoje JA i spajamy się z awatarem, dzięki któremu pośrednio możemy obcować z cyfrowym światem i wchodzić z nim w interakcje. Wyostrzamy zmysły, spinamy mięśnie, przeżywamy emocje wraz z…
Continue reading ➞ „Gra jako obiekt oporny” – literatura dla (nie)opornych
Czy logiczna świadomość skazuje na samotność, a inteligencja pogłębia morze smutku wypełnianego przez dostrzegalne cierpienie? Dlaczego mamy potrzebę rozumienia i zdobywania świata, skoro za każdym rogiem czai się ból i groźba konfrontacji z obrazami, z którymi obcowanie żałujemy do końca naszych dni? Czy zdobyta wiedza stanowi o wartości naszego JA? Takie i inne pytania nasuwały…
Continue reading ➞ „Kwiaty dla Algernona” – klątwa nieświadomości
Praca w przemyśle gier cyfrowych to marzenie niejednego gracza. Zazwyczaj niespełnione. Niebywała konkurencja, znikoma ilość miejsc pracy, wymagane wysokie kwalifikacje. A z drugiej strony prestiż, satysfakcja i granie do oporu, oraz szansa na stworzenie kolejnej legendy na miarę Wiedźmina, Red Dead Redemption 2 czy The Last of Us. Ale czy tak wygląda rzeczywistość? Czy praca…
Continue reading ➞ „Wciśnij reset” – kulisy bezwzględności branży gier cyfrowych
Szczepionki to jedno z największych osiągnięć nauki i triumfów medycyny. Praktycznie wyeradykowały takie choroby jak polio i ospę prawdziwą, a wkrótce być może całkowicie odrę i różyczkę. Wakcynologia wyzwoliła nas z wieków ciemnych i wprowadziła w nowoczesność, choć jeszcze przed nami wiele dekad i walki z nowymi szczepami wirusów, choćby trawiącego świat koronawirusa. Jednak na…
Theodore Robert Bundy. Morderca, sympatyczny chłopak z sąsiedztwa, gwałciciel, ambitny niedoszły prawnik, manipulant, czarujący dżentelmen. Amalgamat ludzkich odcieni niepokoju i ciekawości. Człowiek uznany za jednego z najgroźniejszych i najbardziej bezczelnych seryjnych morderców świata. Psychopata, zwichrzony narcyz, czy po prostu niezdrowa na umyśle jednostka, której ówczesny system nie był w stanie pomóc? Jak odciąć się do…
Continue reading ➞ „Ted Bundy. Bestia obok mnie” – morderca widziany oczami człowieka
Tragedia narodowa – Prezydent Franklin Delano Roosevelt umiera wskutek wylewu krwi do mózgu. Skonsternowany Harry S. Truman, pełen trwogi i wzruszenia, zostaje zaprzysiężony na kolejnego przywódcę Stanów Zjednoczonych podczas zarazy trawiącej cały świat, jaką stała się druga wojna światowa. Świeżo zaprzysiężony lider będzie musiał zmagać się nie tylko z atakami Nazistowskich Niemiec, których porażka zdaje…
Continue reading ➞ „Hiroszima 1945” – „Teraz stałem się Śmiercią, niszczycielem światów”
Nowa Ziemia i nowy wspaniały świat. Dwie kontrastujące ze sobą wizje, choć wywodzące się z głębi ludzkiej podświadomości i świadomości. Paradoksalnie wizja antyutopijnej przyszłości okazuje się zwierciadłem ludzkości i początkiem dyskusji o jej bycie i przeznaczeniu, bo koncepcja Aldousa Huxleya i jego obawy wywodzą się z naszej prymitywnej natury ukształtowanej nie przez boski pierwiastek, a…
A któż powiedział, że groza musi być demoniczna? Gdzie napisane jest, że horror zobowiązuje do przybierania formy krwiożerczej bestii rodem ze studia Hammer? Prawdziwą esencję makabry można przyoblec w samotny kasztan lub srebrne światło księżyca odbijającego się na spokojnej tafli jeziora. Szczere przekleństwo może czaić się w głęboko ukrytych pragnieniach, tłumionych animozjach rodzinnych czy tragedii…
Continue reading ➞ „Nowy księżyc na wodzie” – szepty zapomnianych marzeń
NeoSybirsk zasypany śniegiem, gangi panoszą się na ulicach, zrozpaczony motłoch żebrze choćby o naparstek syntadrenalinowego eliksiru. Aleksander Khudovec przekręca gwałtownie manetkę, porszeń rusza z piskiem opon, pojemniczek z syntą świszczy pustką, ale adrenalina (ta całkiem naturalna) wspina się na wyżyny ekstazy i następuje eksplozja po eksplozji. Gruba, tłusta pompa akcji, aż dech zapiera. Tak zapiera…
Continue reading ➞ „Sybirpunk Vol. 3” – rozczarowujący finał NeoSybirskiej trylogii
Moje Wyręby. Malowniczy pejzaż Roztocza na Lubelszczyźnie i cisza nanizana na nutę żurawiego klangoru. Kraina podmokłych torfowisk i klimatycznych, zdumiewających lasów tętniących własnym, lecz nieco zapomnianym przez świat życiem. Grawitacja okolicy przyciąga mnie z niewysłowioną siłą i tęsknotą zakrzywiając czasoprzestrzeń, bo tu czas płynie wolniej, meandrując i pochłaniając wszelkie troski. W końcu mogę poczuć istotę…
Kolankowo.pl 