Urok przemyskich uliczek, klimat Rynku starego miasta, zapierające dech w piersiach krajobrazy podkarpackiej perły. Przemyśl w pełni zasługuje na miano turystycznego fenomenu, jednak z jakiegoś powodu (a raczej powodów, których tutaj nie będziemy analizować) miasto nie potrafi przyciągać do siebie dużej rzeszy turystów. Być może w niedalekiej przyszłości powieją nad nami bardziej przyjazne wiatry zmian,…
A któż powiedział, że groza musi być demoniczna? Gdzie napisane jest, że horror zobowiązuje do przybierania formy krwiożerczej bestii rodem ze studia Hammer? Prawdziwą esencję makabry można przyoblec w samotny kasztan lub srebrne światło księżyca odbijającego się na spokojnej tafli jeziora. Szczere przekleństwo może czaić się w głęboko ukrytych pragnieniach, tłumionych animozjach rodzinnych czy tragedii…
Continue reading ➞ „Nowy księżyc na wodzie” – szepty zapomnianych marzeń
Moje Wyręby. Malowniczy pejzaż Roztocza na Lubelszczyźnie i cisza nanizana na nutę żurawiego klangoru. Kraina podmokłych torfowisk i klimatycznych, zdumiewających lasów tętniących własnym, lecz nieco zapomnianym przez świat życiem. Grawitacja okolicy przyciąga mnie z niewysłowioną siłą i tęsknotą zakrzywiając czasoprzestrzeń, bo tu czas płynie wolniej, meandrując i pochłaniając wszelkie troski. W końcu mogę poczuć istotę…
Grozę sklasyfikowałbym jako grozę klasyczną i grozę nieoczywistą, utajoną pod powierzchnią subtelnych, błahych wydarzeń dnia codziennego. Proza Stefana Darda spotyka się gdzieś pomiędzy tymi sferami, przepoczwarzając z jednego w drugie. Oczywistym byłoby pójść na łatwiznę i zaszufladkować Jedną Krew jako niedzielną opowiastkę osadzoną w mitologii słowiańskich wampirów. Jednak autor od samego początku przełamuje schematy i…
Continue reading ➞ „Jedna krew” – pieśń antypatycznego bohatera
Kolankowo.pl 